ο ηθοποιος δε σημαινει θεος

Κάνουμε θέατρο για να πλησιαστούμε με τους άλλους και να επικοινωνήσουμε με το πιο κρυμμένο κομμάτι του εαυτού μας.., υποτίθεται..Ολο και κάπως προβληματικό πιθανόν να είναι για να θέλουμε να γίνουμε ηθοποιοί..Είναι ψυχεδελικό να διψάς συνεχώς να γεύεσαι στο πετσί σου μια άλλη , διαφορετική προσωπικότητα..Αλλη διάσταση που συνεχώς σε αποαπά σε σημείο που σε απομονώνει από τους.¨."αλλους" . Πολλοί θνητοί μας φαντάζουν..Δεν καταλαβαίνουν τι περνάμε όταν ψαχνόμαστε για δουλειά , όταν κάνουμε πρόβες . όταν είναι παραμονή πρεμιέρας , όταν λήγει το συμβόλαιο , όταν νομίζουμε ότι "βρήκαμε " το ρόλο , όταν..όταν..όταν..Ναι μπορεί ΄ναναι αλήθεια ότι δε μπορεί να μας καταλάβει κανείς εύκολα..ΟΜΩΣ ! Ας καταλάβουμε και μεις ότι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου ,και ας είμαστε πιο συνεργάσιμοι μεταξύ μας .Ο κλάδος μας υποφέρει και πρέπει να αλληλοβοηθηθούμε σε αντίθεση με παλαιότερες γενιές ηθοποιών που άφησαν τον κλάδο να καταντήσει "μπάτε σκύλοι αλέστε" και το κάνουν ακόμη με αποτέλεσμα να μένουν εκτός επαγγέλματος ταλαντούχοι συνάδελφοι , 'η ανασφάλιστοι , ή με απλήρωτες πρόβες και χιλιάδες άλλα που ακούω και βλέπω. Σαφώς και τις χαρές που μας δίνει η σκηνή δεν τις ανταλλάζουμε με τίποτα γιατί είμαστε φευγάτοι και..ψώνια , το ξέρω . Απλά καλλιτεχνάρες ! Ας χαλαρώσουμε και ας γίνουμε πιο άνθρωποι γιατί η υποκριτική είναι ομαδική υπόθεση και δεν λέμε να το καταλάβουμε...